A nosa proposta para esta exposición onde o tema para traballar é a música, parte da idea de realizar unha peza colectiva, na que cada alumno e alumna traballen sobre o mesmo tema, interpretándoo desde a subxectividade, para formar unha composición na que todas as pezas encaixen como un quebracabezas que ao sumarse o todo teña o sentido esperado, unha polifonía volumétrica na que se poida entender a peza musical.
ELECCIÓN DA PEZA MUSICAL COA QUE TRABALLAR
O tema musical co que traballamos é YUMEJI, obra do compositor xaponés Shigeru Umebayashi para a banda sonora do filme In The Mood For Love, 2000. É o tema principal que o cineasta Wong Kar-wai elixiu para acompañar os momentos de encontros dos protagonistas que xunto á coidada fotografía, crea unha película dunha gran beleza estética caracterizada por un tempo narrativo pausado. Ese tempo pausado é un precioso valse con toque de tristeza e desolación, cun ritmo marcado ao longo da interpretación, que mergulla ao que o escoita nunha parte da historia, como un detonador de emocións.
COMO COMEZAMOS A TRABALLAR?
Decidimos facer unha peza conxunta na que todos sumasen o seu parte; a súa interpretación volumétrica do tempo do valse YUMEJI. Como é unha peza musical que fala de emocións, decidimos utilizar unha figura humana dividida en fragmentos, un quebracabezas, no que cada peza fose unha experiencia sensitiva persoal, pero que no seu conxunto puidésese encaixar a melodía e o tempo do valse. Así decidimos dividir a peza musical en tantos fragmentos como pezas formaban a nosa figura e repartir os pequenos fragmentos por tempos que irían correlativos co valse. Isto levounos por suposto moitas horas de debate enriquecedor en grupo, no que se achegaron moitas ideas ata chegar a unha decisión consensuada; as pezas tiñan que estar divididas en dúas capas: Unha marca o tempo que percorre o valse de principio a fin e unha segunda capa onde a melodía xoga e enrédase subindo e baixando ao longo do tema por encima dese tempo marcado do valse.
ELABORACIÓN DA PEZA
Comezamos o noso traballo escoitando unha e outra vez a peza, era moi importante entendela, e para iso era fundamental debuxar o son que tiñamos que converter en formas, de maneira que a partir das pautas decididas, cada un dos alumno e alumnas interpretase a nivel formal eses fragmentos da peza. Para iso fixéronse bosquexos, que nos levaron a acordar como deberiamos interpretalos para que ningún sobresaíse sobre outro, e a peza fluíse de maneira harmónica sen distraccións. Unha vez decididos os bosquexos que se ían a realizar, gravamos xunto á música un vídeo que acompaña a peza exposta e que podemos ver na sala de exposicións. Porque creémos que era necesario que se entenda o proceso, como se elabora unha peza a nivel conceptual, como se interpretou ese son e levounos á forma. A partir de aí comezouse a traballar a escultura individualmente axustándonos a eses bosquexos consensuados, para conseguir que ese quebracabezas funcionase como un todo, sen distorsions, no que a subxectividade de cada alumno e alumna construíse un todo harmónico, no que entender a peza e transmitir ese conxunto de emocións que sentimos cando a escoitamos, que nos traslada a un lugar íntimo sen estridencias nin adornos superfluos, soamente un lugar de intimidade no que entender a música e o volume escultórico a través dos sentidos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
¡Anímate a participar cos teus comentarios!