martes, 31 de marzo de 2020

Madeiras: Granadillo (Dalbergia Melanoxylon) [CAIM GAITA]


Imos falar un pouco do granadillo (Dalbergia Melanoxylon).

Como sabedes é a madeira xeralmente preferida polos gaiteiros na actualidade debido ás súas cualidades tanto físicas coma sonoras, esto prodúcese polas características que posúe en canto a dureza, densidade, resistencia á humidde e durabilidade. Estos parámetros combinados entre sí fan que os instrumentos construidos nesta madeira teñan un son potente e cun timbre brilante moi apreciado polos músicos, aínda que a min persoalmente gústanme mais outras madeiras que ofrecen un son tamén potente pero mais doce (gusto persoal).

Atópase, fundamentalmente, en África (Angola, Congo, Kenia, Mozambique, Tanzania, Senegal, Etiopía, Sudán, Uganda, Zambia, Sudáfrica, Botsuana, Costa de Marfil, Chad, Nigeria, Zimbabue, etc.)
Existe tamén a variedade centroamericana (Platymiscium yucatanum Standl), pero ten propiedades de dureza e densidade sensiblemente inferiores e cor lixeiramente mais claro. 

Esta madeira, como case tódalas que empregamos, está protexida polo convenio CITES (Convención sobre o Comercio Internacional de Especies Ameazadas de Fauna e Flora Silvestres), que regula o seu mercadeo e importación.



E imos agora cos datos técnicos:

Nome botánico: Dalbergia melanoxylon.
Outros nomes comerciais: Español: Granadi­llo de África. Inglés: African blackwood, African Grenadillo. Francés: Grenadille d´Afrique, ebe­ne du Mozambique, blackwood d´Afrique. Ita­liano: Grenadille del Senegal. Alemán: Afrika­nische grenadill, grenadillo. Nome local: Mpingo, Pau Preto. 


Descripción da madeira: a cor da madeira de sámago (albura) e branco-ama­relo e o cerne (duramen) é marrón oscuro con chamativas trazas ou vetas negras, as cales normalmente predominan, de tal xeito que o seu aspecto xeral é casi negro. A fibra é recta. O gran é fino. Ten un tacto oleoso. Nalgunhas fontes cítase que ten un olor carac­terístico a rosas.





Propiedades físicas: Densidade: 1250 kg/ m3. Contracción: medianamente nervosa. Coeficientes de contracción: total (unitario). Volumétrica: - (0,38). Tanxencial: 5 % - (-). Radial: 3 % - (-). Dureza – moi dura. Propie­dades mecánicas: Madeira libre de defectos: Flexión estática: 226N/mm2. Módulo de elas­ticidade: 16.000 N/mm2. Compresión axial: 72 N/mm2. Comprensión perpendicular: - . Cor­tante: - . Flexión dinámica: - . Secado: Sécase moi lentamente e tende a fender durante o secado, especialmente cando está na forma de madeira en bruto [rolo].

Mínimos riscos de que se produzan deformacións e risco importante de que aparezcan fendas. Recoméndase a aplicación de cera ou pintura, en ambas puntas do rolo, para mi­nimizar o problema de que se parta.

Durabi­lidade e impregnabilidade: madeira clasificada como moi resistente frente á acción dos fungos e non atacable polos lictidos. Á madeira de cerne é moi impregnable. Propiedades tecnolóxicas: é unha madeira extremadamente dura para cortar e proce­sar.

Requírese o uso de ferramentas de tungsteno e equipos de gran potencia. As serras desafíanse con rapidez. O mecani­zado é difícil, a madeira tende a levantar­se. O encolado e o acabado son aceptables. Require taladros previos no atornillado e clavado.

Aplicaciones: os fabricantes de instrumentos musicais de madeira, a pre­firen en vez de ébano, en primeiro lugar pola súa tonalidade e as súas características acústicas, e en segundo lugar, pola súa extrema estabili­dade e resistencia á saliva. Ela tamén é recoñecida, debido a súa estabilidade, como a mellor madeira para ornamentos e tallados de palos de billar, bastóns, palillos, armas deportivas, coitelería, ítems técnicos, clavixas, teares a baquetas para tambores, tornería, escultura figuras de xadrez.

Lee Kang- hyo. Onggi master [CERÁMICA]


A orixe da cerámica coreana  Onggi está datada entre o 4000 e o 5000 a. c. Realizada en arxila  ferruginosa e cocida a mais de 1100º c, os contedores de variados tamaños segundo os seus usos, non eran vidriadas no seu interior para facilitar a fermentación de certos alimentos como soia, fabas, arroz ou pasta, tan apreciados na cociña coreana.
Lee Kang- hyo, nacido en  Seúl en 1961, está considerado como un dos mellores ceramistas coreanos que traballan hoxe en día. Expuxo en todo o mundo e a súa obra está representada en numerosas coleccións públicas e privadas importantes, como o V & A, Museo Británico de Londres, o Museo de Belas Artes de  Boston, o Instituto de Arte de Chicago e o Museo Internacional de Cerámica, Italia.
O traballo de Lee ten as súas raíces nas tradicións da cerámica onggi coreana e a decoración  Bun- Cheong. Lee  Kang- hyo é coñecido por ser o primeiro ceramista coreano moderno que uniu estas dúas tradicións. A principios de 2014  Goldmark enviou a Corea do Sur, un equipo de filmación para documentar o traballo de Lee Kang- hyo, no seu estudo e tiveron a sorte de capturar algunhas imaxes de Lee construíndo as súas pezas monumentais e a súa famosa decoración « performance», con música do tradicional tambor coreano.








11.Mirar en tiempos de cólera, Hayao Miyazaki [PINTURA]


11. Mirar en tiempos de cólera, Hayao Miyazaki (PINTURA)

Hayao Miyazaki (Tokio, 1945) es un director de cine de animación, productor, ilustrador, dibujante de mangas y productor de anime japonés, de renombre internacional y con una carrera de cinco décadas.

Nuestro artista es un poeta de la imagen de la ensoñación y la fantasía, otro ejemplo de por qué el arte es necesario, sobre todo en estos momentos cuando la naturaleza nos esta recordando lo frágil que es el ser humano, pero con la esperanza de que tenemos siempre caminos siempre de hermanamiento.


 Hayao Miyazaki

Mulleres escultoras: Os obradoiros do silencio. Parte 1 Sabine Von Steinbac [TALLA E ESCULTURA]

Nestas póximas entradas no blog faremos un percorrido por algunhas das escultoras que o longo da súa traxectoria opuparon un espazo nun mundo de homes. Artistas que dende o silencio dos seus obradoiros facían un esforzo moito maior para alcanzar a visivilidade nun mundo mediatizado polo talento do xénero masculino, no que ser muller-artista-escultora era toda unha osadía, de feito moitas desas osadas creceron na súa carreira profesional sempre á sombra dalgún artista da súa época.

Sabine Von Steinbach (século XIII)  

Sabine Von Steinbach podería ser unha das primeras maestras escultoras coñecidas da historia.
Na catedral de Estrasburgo, frente á porta do cruceiro e frente á estatua do mestre constructor Erwin von Steinbach (1244 -1318), responsable da construcción do pórtico sur da catedral, atópase a escultura dunha muller da que expertos aseguran é a representación da súa filla, Sabine von Steinbach.


Sabine von Steinbach, Moritz von Schwid 1844

Encaixe de palillos ou a liberdade do confinamento. DOUGLAS MCMANUS ( o encaixe de tinta) [ENCAIXE DE PALILLOS]

Durante o confinamento do #covid19 e desde a aula de encaixe de palillos queremos presentar a varios artistas que utilizan o encaixe de palillos xa sexa como ferramenta, como temática ou como concepto (ou os tres á vez). Desde un peche vírco desenvolver a creatividade non só por medio da tecnoloxía senón deixandonos levar desde nós mesmos. Presentámosvos a Douglas Mcmanus, un artísta plástico australiano relacionado coa moda que utiliza as tintas serigrafícas para transformalas en encaixes totalmente relacionados co mundo da moda. Esperamos que o disfrutedes. Ánimo.


Cando aínda nevaba [SERIGRAFÍA]

Cuando aún nevaba é o título do libro de fotograbados de Jesús Labandeira realizado a partir de fotografías analóxicas. O libro foi relizado por Jesús Labandeira e Ogami Press entre outubro do 2015 e marzo do 2016 en Madrid.
Ogami Press é un espazo de producción e difusión de arte sobre papel, un centro de experimentación de técnicas gráficas, editora, espazo de exposición e venta de obra gráfica. Producir o libro de Labandeira foi un desafío posto que está estampado e cosido a man e encadernado en coiro.
Nesta reportaxe de expoartemadrid fala da súa participación no festival PHotoEspaña16 e do proceso de elaboración do libro:
" A viabilidade do proxecto pasou por momentos difíciles. O máis complexo foi estampar o grabado configurado como libro xa que tíñamos que estampar a doble páxina a man"- Expresa Juan- " Os papeis en imprenta se imprimen en seco pero para estampación hai que humedecelos polo que é verdaderamente laborioso evitar as deformacións que sufren ao secarse"
Outro dos momentos complicados presentouse á hora de deseñar as páxinas en branco. E é que esta obra ao conter 26 fotograbados en 52 páxinas presenta, na maioría das ocasións, a páxina esquerda en branco. Unha cor, que achega ao libro o concepto do baleiro, a luz e a nostalxia, e que simboliza ese conxunto de imaxes que o artista tenta lembrar, pero que a memoria xa velou. “Para branquear o papel non podiamos utilizar tintas brancas graxas porque son amareladas. Necesitabamos un branco puro“ -detalla Juan-“Tivemos que optar pola serigrafía con pigmentos brancos especiais mesturados con laca para obter unha superficie completamente branca e lisa”. 

Un proceso de gran complexidade no que Ogami Press contou coa axuda do equipo Underbau para o deseño, do estudo de Dolorés Baldó para a realización da encadernación e do taller de Pepe Herrera para a serigrafía.

La Fábrica editou un fotolibro de Cuando aún nevaba, que tamén pode adquirirse en Ogami Press.
O Ministerio de Educación Cultura e Deporte concedeu o segundo premio na categoría de Libros de Arte dos Premios aos libros mellor editados durante o ano 2016 ademáis este proxecto tamén recibiu premio Off de PhotoEspaña 2116.





Obxetos pequenos [DEBUXO]

O debuxo a realizar en libreta esta semana para o grupo Medio é o seguinte:

Obxetos pequenos

Algún obxeto pequeno que teñas preto, que pase desapercibido e poidas coller con unha man. Utilizade os estilógrafos de trazado máis fino que teñades como o 0.1 ou 0.05. Bocetade un esquema co lápis HB. Facede varios.
Deixo algúns debuxos de outos anos con distinto nivel de acabado como exemplo, penso que vos poden servir.

Debuxo de Jose

Debuxo de Jose

Debuxo de Paula



Debuxos desde o bunker [DEBUXO]

Estes días de confinamento moitos artistas, músicos sobre todo, abren as suas casas e os seus espazos íntimos para ofrecer ao público mini pezas que reflexionan na sua maioría sobre a fraxilidade humana e o vulnerables que podemos chegar a ser. O debuxante Paco Roca fai uns anos ofrecía a sua visión de debuxante en pixama , pechado, encerrado, confinado voluntariamente por cuestións de traballo, e que nos axuda hoxe, en estes momentos excepcionais, a levar mellor o encerro grazas aos seus consellos.

Neste campo do debuxo hoxe imos falar do noso amigo, o ilustrador e pintor vigués Ramón Trigo, neste caso facéndose chamar Mono vermello. Ramón expresa o seu xeito particular de enfrentarse a este confinamento a través do debuxo: "Debuxos desde o bunker"

Durante esta etapa de introspección e recollemento o "Mono vermello" optou por iniciar cada xornada realizando un pequeno bosquexo no seu caderno.
Estes rudimentarios e simiescos esbozos fálannos de realidades paralelas e sobre todo redundan nun concepto intrinsecamente buonarrotiano: O debuxo como súmmum e epítome da introspección e o recollemento.

Debuxos desde o búnker nace como un proxecto temporal e experimental.
Os seus obxectivos e motivacións son principalmente instintivos, como corresponde a todo bo primate. A saber:

- A creación dun diario debuxado que abrangue o período de corentena.
Consecuentemente, Debuxos desde o búnker prolongarase no tempo o que dure dita corentena.
Se este diario é representativo do lapso de tempo que se plasmará nas súas páxinas, iso está por ver.
- Debuxos dese o búnker é, ademais, un experimento.
O seu obxectivo é a realización dos debuxos polo mero goce do debuxo en si mesmo: A plasmación de imaxes sobre unha superficie branca (papel), utilizando medios que manchen: tintas, grafito, carbón, mans, ollos, mente...
Partindo desta base, non se establece ningún parámetro nin formulacións previas. É dicir, non hai idea a priori da que partir, nin bosquexos, nin apuntes nin probas.
Os debuxos realízanse nunha soa sesión. Pártese do papel en branco e o mono deixa que a sua zarpa prensil “viaxe” libremente sobre a superficie de celulosa, seguindo os azares das manchas que ela mesma provoca.
Se estas manchas son ou non pertinentes neste contexto, iso está por ver.

- O resultado de todas estas cucamonas e esforzos simiescos será un diario debuxado, composto por un ou varios cadernos (dependendo do tempo de duración da actual conxuntura e xa que logo do proxecto). 
Se o contido destes Cadernos do búnker, unha vez rematados, adquire cohesión e coherencia, iso está por ver.
Ramón Trigo

Deixo os videos das pezas diarias de Ramón, para que podamos facer un seguimento deste proxecto que comenzou o día 26. Deixo tamén a canle de YouTube do MONO VERMELLO e o blog da MADRIÑA, colectivo vigués no que colabora.

MONO VERMELLO
A MADRIÑA

DEBUXO 1. 26 de Marzo


DEBUXO 2. 27 de Marzo


Gaiteiros ilustres: Os Morenos de Lavadores [CAIM GAITA]




Os Morenos amenizando a boda do "Sr. Moreira"

Os Morenos de Lavadores tivo a súa orixe no grupo Airiños de Cabral, formado polos gaiteiros Constante Moreda Vázquez e Manuel Oliveira Blanco, Vicente Clemata Piñeiro "Firma" no tamboril e Román Salgueiro Rodríguez no bombo. O cuarteto desfíxose trala morte de Constante o 10 de decembro de 1936. Pasada a Guerra Civil sumouse ao grupo Xosé Oliveira Blanco, irmán de Manuel, pasando a adoptar o nome d'Os Morenos de Lavadores. Un nome que ten a súa orixe na pel escura de ámbolos-dous irmáns.

En 1946 Román emigrou cara a Alemaña. Tras varios anos de inestabilidade, en 1953 uniuse como bombeiro Xosé Suárez Rodríguez, veciño da Ceboleira, máis novo có resto, pero que dende cativo xa asistía os ensaios na adega da casa que Manuel Oliveira tiña no barrio do Sobreiro. Nese mesmo ano morreu "Firma", que foi substituído por Olimpio Alonso Grobas, veciño da Bagunda, que amais do tambor tocaba as cunchas.


Esta formación mantívose estable ata a desaparición do cuarteto: Manuel e Xosé nas gaitas, Olimpio no tamboril e Suárez no bombo. Interviron nas películas Mar Abierto e Famoso Carballeira, compartindo papel con actores de gran reputación naqueles anos como Maruchi Fresno e Jorge Mistral. Actuaron por Portugal e Francia, neste caso acompañando o Ballet de Luisillo. Entre 1967 e 1972 gravaron varios discos de vinilo e casetes con RCA e MARFER. Tamén foron gañadores de prestixiosos concursos ademais de participar nos carnavais da Península do Morrazo, coma Pinténs e O Hío e na Romaría de San Roque de Vigo. Nunca participaron en actos ligados á ditadura.

O grupo cesou en 1973. Manuel morreu en 1976, Olimpio en 1987 e Xosé en 1991.

Na honra do grupo, o seu nome foille dedicado a unha praza no camiño do Sobreiro (a poucos metros da casa natal dos irmáns Oliveira Blanco), e instalouse un monólito nos xardíns da sede veciñal da AVV de Lavadores, na avenida Ramón Nieto, inaugurados en 1999 e 2000, respectivamente. Son moitos os grupos que nos seus discos teñen gravados temas do seu repertorio. Tamén existe no mercado un libro máis Dvd, dende a orixe do grupo ata a súa disolución editado por Edicións do Cumio no ano 2011, e hoxe en día están considerados como uns dos mellores cuartetos de Gaiteiros da historia de Galiza.





Compoñentes:

Anos 1939-1953
Gaita Primeira: Manuel Oliveira Blanco"O Moreno".
Gaita Segunda: Xosé Oliveira Blanco "O Moreno".
Tamboril: Vicente Clemata Piñeiro "O Firma".
Bombo: Román Salgueiro Rodríguez.
Anos 1953-1973
Gaita Primeira: Manuel Oliveira Blanco "O Moreno".
Gaita Segunda: Xosé Oliveira Blanco "O Moreno".
Tamboril: Olimpio Alonso Grobas.
Bombo: Xosé Suárez Rodríguez.


Discografía

3 Ep con Rca Victor. Madrid 1968.
1 Casete Rca recompilatorio dos 3 Eps. Gravados en Madrid editado en 1972.
1 Lp con Marfer titulado "Aires da Nosa Terra" en 1970 Barcelona.
1 Ep con Marfer titulado "As Gaitas de Galicia " en 1970 Barcelona.
1 CD recompilatorio de tódalas gravacións editado e remasterizado pola A.V.V. Lavadores no ano 
1999.


Qian Wang "No es mimbre, son espaguetis" [OURIVARÍA]

Qian Wang
é unha artista chinesa que en 2017 foi premiada
no concurso PREZIOSA JOVEN 2017 que convoca a escola Le Arti Orafe (LAO), 
con unha estadía de tres meses como artista residente nesta escola de Florencia, 
e desenrolar así a súa particular xoiaría onde combina o metal con pezas feitas con pasta comestible. 


Broche de pasta tinguida e prata - Qian Wang

Qian trenza a pasta cocida con técnicas de cestería, aplica cor tinguindo estas estructuras, 
para o seu posterior secado ao aire, 
sinxelo e espectacular. 

Entrevista a Fernando Vicens [COIRO]

Hoxe falamos con Fernando Vicens, artesán do Coiro cunha longa traxectoria que na actualidade ten o seu obradoiro en Marín.
-¿Cómo empezaches no coiro?
Fernando no seu Obradoiro.
-Comecei fai 26 anos como curiosidade, nun curso de coñecementos básicos.

-¿Qué ten o coiro que non teña outro material?
-Ten características únicas, como poden ser:
É un material orgánico.
Se poden conseguir un gran abanico de productos funcionáis, ademáis de decoración entre
otros.
Moi resistente e duradeiro.
A hora de traballalo, poden aplicarse moitas técnicas diferentes, sen empregar un gran
esforzó físico.
E un material limpo, do que pode aploveitarse casi o 100% a hora de elaborar todo tipo de
pezas.




-¿Dentro das técnicas que coñeces cal é a tua favorita?
-En xeral e o conxunto das diferentes técnicas que emprego a hora de realizar un peza, dende a
idea inicial ata que a dou por rematada. Pero se teño que elixir unha sería o repuxado.

Funda de Coitelo

-¿Qué peza tes ganas de facer e ainda non fixeches?
-Unha silla de montar.

-¿Qué consello lle darías a alguén que está a empezar?
-Non ter medo a equivocarse, sempre se pode desfacer a peza ou modificar a idea inicial.






-¿Tes alguna ferramenta especial?
A máquina de coser de Fernando
-Ademais das feramentas manuais indispensables, teño unha troqueladora, unha maquina de
coser de triple arrastre e un rebaixadora que me permiten realizar traballos en serie.

-¿Tes algún referente no oficio que consideres como inspirador?
-Non teño un referente concreto, vou documentándome con fotogrfias, materiais…
dependiendo da peza a relizar. O mais inspirador e o propio material.





Bolso con Motivo Animal

Carteira Repuxada



Funda de Pandeireta

Lámpada de Mesa




Fernando Vicens García
Taller de Marroquinería F.Vicens
Avenida de Orense Nº45 Local 9
CP36900 Marín-Pontevedra
Tlf 609 88 41 06
Correo: nandovicens@yahoo.es

luns, 30 de marzo de 2020

Efemérides de Francisco de Goya: o Pintor das Luces e as Sombras [BIBLIOTECA]



Un 30 de marzo de 1746, hai hoxe 274 anos, nacía en Fuendetodos, (Zaragoza), o pintor Francisco de Goya e Lucientes, un dos artistas máis influentes da historia da arte a nivel mundial. 
A súa obra abarca a pintura de caballete e mural, o gravado e o debuxo. O seu estilo evolucionou desde o rococó, pasando polo neoclasicismo, ata o prerromanticismo, sempre interpretados dunha forma persoal e orixinal. A arte de Goya representa un punto de inflexión entre os séculos XVIII e XIX. Sempre innovador, conseguiu adiantarse a todos e cada un dos movementos pictóricos que apareceron en Europa, desde o romanticismo ao surrealismo, pasando polo impresionismo e o expresionismo.

Salvador Bartolozzi [DEBUXO]

Quén foi Salvador Bartolozzi?





O outro día, buscando entre a miña colección de libros e álbumes de banda, que por certo teño moi desordenada, atopei dous exemplares fantásticos que non recordaba que tiña e que me regalara unha amiga . Estes exemplares son dous contos escritos e ilustrados por Salvador Bartolozzi, un editado na famosa Editorial Calleja e o outro en Estampa . O primeiro é un exemplar de Pinocho-Chapete (Ed. Calleja) edición de 1923 pero reeditada no ano1961 por Gahe, e o outro son as aventuras de Pipo y Pipa (Ed. Estampa), e ainda que non ten data de edición trátase dun exemplar anterior a 1938, que foi cando pechou esta editorial.




Gaiteiros ilustres: Xan Míguez. O Gaiteiro de Ventosela [CAIM GAITA]



Preséntovos hoxe a un dos ilustres gaiteiros do século XIX, controvertido personaxe na súa época por introducir nas súas músicas intrumentos alleos como o clarinete. Triunfador coa súa gaita en todo o territorio nacional, e mesmo na cidade de Bos Aires (Arxentina), onde tivo un rotundo éxito, reflexado pola prensa escrita da época.




Nesta ligazón podedes leer a súa biografía:
https://issuu.com/museoetnoloxicoribadavia/docs/biografia_do_gaiteiro_o_ventosela_pretextos_19


Froitos do Confinamento III [COIRO]

Pois parece que os nosos alumnos están a tirar do coiro para estar entretidos este confinamento, aquí vos deixamos outra entrega dos seus traballos, e experimentos, penso que algúns vos van a sorprender.
Pilar Iniciación

Paco, Superior.

Pilar, Iniciación.

Santi, Superior.

Sesi, Básico.

Jorge, Básico.

Jorge, Básico.

Asun, Básico

Belén, Avanzado.

Belén, Avanzado.

Belén, Avanzado.

Raquel, Básico.

Raquel, Básico.

10. Mirar en tiempos de cólera: Magos de la tierra [PINTURA]



10. Mirar en tiempos de cólera: Magos de la tierra (PINTURA).


El uruguayo Joaquín Torres-García en 1943 conocido como "El mapa invertido" el cual se convirtió en un símbolo importantísimo para los latinoamericanos en sus esfuerzos de ser más notorios y reconocidos en la visión general mundial.


                                                 Mapa, Magiciens de la terre

Taller Idem Paris [SERIGRAFÍA]


Na clase falamos das diferentes técnicas de impresión (en oco, relevo, planográficas, de tamiz...). A litografía é unha técnica planográfica. Hoxe invítovos a dar unha volta polo taller litográfico Idem Paris e a coñecer a obra gráfica de David Lynch.