1-Piet Mondrian (1872, Amersfoort - 1944, Nova York) estableceu o rumbo da arte abstracta xeométrica dos Países Baixos e provocou un cambio drástico na cultura visual despois da Primeira Guerra Mundial.
A concepción da beleza de Mondrian, baseada na superficie, a estrutura e a composición da cor e as liñas, conformou un estilo novidoso e innovador que pretendía romper as fronteiras entre disciplinas e superar os límites tradicionais do espazo pictórico.
2-De Stijl (O Estilo): a revista homónima creada polo pintor e crítico Theo van Doesburg foi a plataforma para difundir as ideas deste novo plástico e superar o provincialismo tradicional holandés.
O primeiro número saíu en 1917 e, ata 1931, a publicación ofrecía información sobre o desenvolvemento da arte abstracta a nivel internacional.
Piet Mondrian, que naceu quince anos antes que o resto dos membros de De Stijl, foi o patriarca deste movemento.
Hoxe falaremos de como e por que naceu un fito na historia da humanidade.
1-Busca:
Piet Mondrian naceu co nome de Pieter Cornelis Mondrian o 7 de marzo de 1872 en Amersfoort (Países Baixos).
En maio de 1892, participou na exposición anual do Genootschap Kunstliefde, unha sociedade artística de Utrecht.
Ese mesmo ano comeza a estudar na Escola de Belas Artes de Amsterdam (Rijksakademie van Beeldende Kunsten), onde comeza a experimentar coa tradición da paisaxe holandesa e o simbolismo e a traballar como profesor
Comezou a súa carreira en 1892 como pintor holandés de bodegóns e paisaxes, un xénero clásico que durante case vinte anos lle permitiu adquirir incribles habilidades pictóricas.
Nas súas primeiras pezas (naturalista e simbolista), Mondrian móstrase como un pintor que pouco a pouco incorpora influencias de correntes artísticas emerxentes, como o puntillismo, o fauvismo e o cubismo.
Piet Mondrian naceu co nome de Pieter Cornelis Mondrian o 7 de marzo de 1872 en Amersfoort (Países Baixos).
En maio de 1892, participou na exposición anual do Genootschap Kunstliefde, unha sociedade artística de Utrecht.
Ese mesmo ano comeza a estudar na Escola de Belas Artes de Amsterdam (Rijksakademie van Beeldende Kunsten), onde comeza a experimentar coa tradición da paisaxe holandesa e o simbolismo e a traballar como profesor
Comezou a súa carreira en 1892 como pintor holandés de bodegóns e paisaxes, un xénero clásico que durante case vinte anos lle permitiu adquirir incribles habilidades pictóricas.
Nas súas primeiras pezas (naturalista e simbolista), Mondrian móstrase como un pintor que pouco a pouco incorpora influencias de correntes artísticas emerxentes, como o puntillismo, o fauvismo e o cubismo.
En 1907, o coñecemento do traballo dos pintores postimpresionistas cambiou completamente as súas vellas nocións sobre a cor, cuxo tratamento tratou moito máis audazmente despois.
Obras como: Noite de verán (1906-07) ou Large Landscape (1907-08), mostran ambientes tranquilos, refinados e expresivos, con gran dominio técnico, desenvolvendo o comezo do refinamento das formas, que marcan a un artista que cre no progreso, nun mundo mellorable a través da arte.
Entre 1909 e 1910 experimentou con técnicas puntillistas antes de dedicarse ao cubismo de cheo en 1911. Conmocionado despois de ver unha exposición con obras de Braque e Picasso no Moderne Kunstkring do museo Stedelijk, decidiu mudarse a París. Instalado na capital francesa, a súa obra respecta inicialmente os preceptos cubistas, aínda que desde 1913 realizou un claro avance cara á abstracción.
2- Encontro:
Mondrian estaba de visita nos Países Baixos cando estalou a Primeira Guerra Mundial en 1914, impedíndolle o regreso a París.
Durante ese período en Holanda, restrinxiu aínda máis o uso de cores e formas xeométricas na súa obra. Alí coñeceu a Theo van Doesburg e, xunto con el e outros dous artistas (Van der Leck e Huszar), fundaron en 1917 a revista e o movemento De Stjil.
Busca un rexeitamento completo á realidade circundante como referencia para a obra e a redución da linguaxe pictórica aos seus elementos básicos, o que o propio Mondrian bautizaría como neoplasticismo.
Os preceptos de De Stijl tamén estenderon os principios da abstracción desde a pintura e a escultura ata a arquitectura e o deseño gráfico e industrial.
A concepción da beleza de Mondrian, baseada na superficie, a estrutura e a composición da cor e as liñas, conformou un estilo novidoso e innovador que pretendía romper as fronteiras entre disciplinas e superar os límites tradicionais do espazo pictórico.
O seu gran xiro cara a unha obra construtivista vén dado pola procura da "beleza universal", que o holandés perseguiu e que o motivou a viaxar a París en 1911.
Mondrian escribiu: "Na arte plástica, a realidade só se pode expresar a través do equilibrio entre o movemento dinámico de forma e cor, e os medios puros (carentes de funcionalidades de representación) ofrecen o xeito máis eficaz de conseguilo".
Daquela naceu unha nova linguaxe plástica que, catro anos despois, foi bautizada como neoplasticismo (arte de De Stijl).
Durante a Primeira Guerra Mundial, Mondrian sentíase parte dunha multiplicidade de intentos de desenvolver unha linguaxe plástica á vez sinxela e estruturada e que facía evidente o espazo ilusorio da obra de arte como unha realidade accesible a calquera.
Nesta busca dunha nova arte completamente abstracta que apele directamente ás emocións.
Foi entón cando coñece a Theo van Doesburg (xunto con el e outros dous artistas), en 1917 fundaron a revista e o movemento De Stjil.
Pretendendo un rexeitamento total da realidade circundante como referencia da obra e a redución da linguaxe pictórica aos seus elementos básicos, o que o propio Mondrian bautizaría como neoplasticismo.
Os preceptos de De Stijl tamén estenderon os principios da abstracción desde a pintura e a escultura ata a arquitectura e o deseño gráfico e industrial.
Durante a Primeira Guerra Mundial, Mondrian sentíase parte dunha multiplicidade de intentos de desenvolver unha linguaxe plástica á vez sinxela e estruturada e que facía evidente o espazo ilusorio da obra de arte como unha realidade accesible a calquera.
Nesta busca dunha nova arte completamente abstracta que apele directamente ás emocións.
Foi entón cando coñece a Theo van Doesburg (xunto con el e outros dous artistas), en 1917 fundaron a revista e o movemento De Stjil.
Pretendendo un rexeitamento total da realidade circundante como referencia da obra e a redución da linguaxe pictórica aos seus elementos básicos, o que o propio Mondrian bautizaría como neoplasticismo.
Os preceptos de De Stijl tamén estenderon os principios da abstracción desde a pintura e a escultura ata a arquitectura e o deseño gráfico e industrial.
Comeza entón un dos xiros máis importantes en arte, arquitectura e deseño na historia da humanidade.
Mondrian y D Stilj: ir ao cap. I
Mondrian y D Stilj: ir ao Cap. III
Ningún comentario:
Publicar un comentario
¡Anímate a participar cos teus comentarios!