O texto de hoxe, está escrito polo magnífico crítico de arte Pierre Restany, amigo e profundo coñecedor da obra do artista que...¡SALTOU AO BALEIRO!.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY2x_B8VdQ9l-JXJj4BmUOihRcN_K5BWx4Eiq9itd9QF2sbMx688eJ6JSUsy0mejeK8YzhHCG8q75f4WDLJkvigJqdwX6hcF6rfShbFVXTacnLUPhY9w1FUbDOfsSMQgraqRDOlBqIwuas/s0/download.jpg)
Yves Klein e a linguaxe do lume.
Pierre Restany (París, febreiro de 1963).
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigIXtokC1BSfXZKmdO1kcsSNBmfe4AuFuOh5AQiRmEN-s5DZUt6qYV76W5hWolIiH_MbkLC5UGNqV3euaORAMO0vPlBbsKYtRyCf0fbrK1MN85pcmJ0NSDd2lE3M5q-R7RIKExpr3TepWf/s0/images.jpeg)
Foi en febreiro de 1961, no Centro francés de probas de gas, cando Yves Klein fixo as súas primeiras fotos de incendios.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyYxcodrhyphenhyphenMkLZ9Gu3vDIa1WsntHs9zmlVMzdU50fMES3qA4P4CTNoG01vO97NFGFy0V6Yt6iGiRs2KnLfW_4D8kzPhtfyAjlUD96OghlX_ypN7_Weodg78boi6pFtuhkVyQvsP14671hn/s0/Unknown-1.jpeg)
As primeiras imaxes foron o resultado da combustión directa de gas de coque en follas dun cartón especial sueco, pasta moi densa.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzQme4fOFLMLmljomF1edjZaGkpnN4cts3qCRFABYxHQ75CDULA6U8MYneDUg4U8ZbngNaBMbnl802v-v4k-xnryr_Sj_5QcBWw5PbDplXBe5Ro2sgmg8NQPAf5sSwpRlhVkm2QPTrWq2-/s0/Unknown.jpeg)
Estas follas, en contacto coa chama dos queimadores industriais de alta potencia, fixeron aparecer na superficie unha imaxe máis ou menos sombría e densa, dependendo da duración da combustión: a impresión de lume.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjov7uz6Y0AupgHdYh_vZLZZcLQ1D5QovbMcP9dcBsx303zsv9h7nMUIyhXD9wyjvE4LAmIuAs_k3HiT3P8Ksj77fvHzpTqB_qtk6AOuaVwbbohs6JJHtOBP7nL4KVLJD5o0f_GSdT4oqD1/s0/images-1.jpeg)
A principios de 1962, Yves tivo que perfeccionar o procedemento combinándoo con outras técnicas persoais (por exemplo, antropometría) e sometendo o cartón a varias preparacións preliminares (proxeccións de auga, impresións en cor).
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwG7GMgh45gaxYcZaS5XRgAaGNT-dNlnFkqq9GyG7sbK0FB9ufkH0G6TuNJBxCO2KRDNk3fueMFsHFbnYP7jTMxVoOjrvhcoW2w_HKPnxeP0JymgzwY43mcgcchu5xbqiw-dXOFBvhpofG/s320/AD01613.jpg)
Na sucesión cronolóxica da obra de Yves Klein, os "lumes puros" e os "lumes de cor", atopamos unha longa busca:
Pierre Restany (París, febreiro de 1963).
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigIXtokC1BSfXZKmdO1kcsSNBmfe4AuFuOh5AQiRmEN-s5DZUt6qYV76W5hWolIiH_MbkLC5UGNqV3euaORAMO0vPlBbsKYtRyCf0fbrK1MN85pcmJ0NSDd2lE3M5q-R7RIKExpr3TepWf/s0/images.jpeg)
Foi en febreiro de 1961, no Centro francés de probas de gas, cando Yves Klein fixo as súas primeiras fotos de incendios.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyYxcodrhyphenhyphenMkLZ9Gu3vDIa1WsntHs9zmlVMzdU50fMES3qA4P4CTNoG01vO97NFGFy0V6Yt6iGiRs2KnLfW_4D8kzPhtfyAjlUD96OghlX_ypN7_Weodg78boi6pFtuhkVyQvsP14671hn/s0/Unknown-1.jpeg)
As primeiras imaxes foron o resultado da combustión directa de gas de coque en follas dun cartón especial sueco, pasta moi densa.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzQme4fOFLMLmljomF1edjZaGkpnN4cts3qCRFABYxHQ75CDULA6U8MYneDUg4U8ZbngNaBMbnl802v-v4k-xnryr_Sj_5QcBWw5PbDplXBe5Ro2sgmg8NQPAf5sSwpRlhVkm2QPTrWq2-/s0/Unknown.jpeg)
Estas follas, en contacto coa chama dos queimadores industriais de alta potencia, fixeron aparecer na superficie unha imaxe máis ou menos sombría e densa, dependendo da duración da combustión: a impresión de lume.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjov7uz6Y0AupgHdYh_vZLZZcLQ1D5QovbMcP9dcBsx303zsv9h7nMUIyhXD9wyjvE4LAmIuAs_k3HiT3P8Ksj77fvHzpTqB_qtk6AOuaVwbbohs6JJHtOBP7nL4KVLJD5o0f_GSdT4oqD1/s0/images-1.jpeg)
A principios de 1962, Yves tivo que perfeccionar o procedemento combinándoo con outras técnicas persoais (por exemplo, antropometría) e sometendo o cartón a varias preparacións preliminares (proxeccións de auga, impresións en cor).
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwG7GMgh45gaxYcZaS5XRgAaGNT-dNlnFkqq9GyG7sbK0FB9ufkH0G6TuNJBxCO2KRDNk3fueMFsHFbnYP7jTMxVoOjrvhcoW2w_HKPnxeP0JymgzwY43mcgcchu5xbqiw-dXOFBvhpofG/s320/AD01613.jpg)
Na sucesión cronolóxica da obra de Yves Klein, os "lumes puros" e os "lumes de cor", atopamos unha longa busca:
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKt7hZGaZVDXFmrCn9Wpkf3QQo2HFceIh3URcYsCWvRRwPd2GtF_ktUIPJGswSuirdddPL6VfNG8ewz1KKa0SiuDK4SCUFXRSPvTz68zB2lVZlSXojjbtLXvwWkcv-TL8Lv2yZISiNCWdT/s0/images-2.jpeg)
O mito do lume, que domina todo o curso de Yves: dalgún xeito, é a contraparte positiva do baleiro, o elemento último da impregnación, o signo por excelencia da síntese cosmogónica.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvdb4jszvlJZKbeA3WuKJclXrcX07BVwP5jGzyhC4V-AUJZ0uCca90V6srJ8u57h1QJxH5G5w6QNHcJGHZMo_-n4zRJsfdhGmYPk0pJ6dGSVxhZkwD_JFwyWTFvR3PbUWIgn3AtAWZ8ngH/s0/images-3.jpeg)
Nos cambiantes reflexos da chama, Yves percibira a íntima unión de tres cores básicas: dourado, rosa e azul, as bases da súa cromo-cosmogonía universal.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdxWPaLs8hjYDtUFf9bT3xSA2huXBo_Ep-TlJOkBsSlDsHbjUTJobOeYRZXGbqLGoRzH4r2zv3MAelFAsLqCjGW8Fovq7FUyqC4qvRLad_oFBmt3Y184yovh9QNSuSUVnJ3jZMsEzgXOHO/s0/images.jpeg)
Recorrera á linguaxe do lume como linguaxe de síntese, a última etapa da súa presenza material: máis alá do lume, o inmaterial ... Así, ao longo de toda a súa carreira atopamos probas tanxibles desa preocupación fundamental, intimamente relacionada coa o inmaterial.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinqxWHViGd5sI2S_N7pLGoMn-DZgg0mGFzIetGgN_Xp0VlOGKmQ-tZtWSHrcX-aeAU2nYOXBbjqOhWgo15jxHnb8KVbkx9WIuS-sysVvx_DpzRXmlnK5qLXnqCYvAim0Kuv8V5cFuDbXtf/s320/nota__18_355.jpg)
En maio de 1957, con motivo da exposición de "O período azul" na galería Colette Allendy, Yves presentou un cadro de lume, un panel azul monocromo sobre o que colocara filas de lumes de Bengala.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2IhBywflE6-NdBKeQMbM_VnTTE1JgAYS4A9IMj4qPyGoVRxK10DgI_sKOJMzLZ0t0rmSSF7Y-UYjProPBXN8-Xm5pf9TZYtGBxxCqpFa01qm44IhH0yaDWBKnGGlz9ABscfO3aYA_iGcc/s0/Unknown-1.jpeg)
No momento da incandescencia, o artista atopou a visión clara da síntese cromática que acabamos de mencionar.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN7bTSuEJzl-_RHutxBpPwI6HdLvtIsl5Y9tzWGX7ZZBrooiDJsPEzdKqNNX3I_tCDjx96gdbvWzBrLNKrvnOAHKZvZAV3rb1AVBr2Qt2R0cy3v1XHilOJiNFU35K1bVKgPfUT7H2d7_x4/w320-h154/Unknown-3.jpeg)
No plano da linguaxe pictórica, as pinturas de lume están, en efecto, no auxe dunha arte que pretende ser técnica e de comportamento, onde a acción non se refire ao facer, de onde procede a orde clásica da obra. para compensar o desexo de sublimación moral que anima o xesto.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLQcMiVQAlKqO9u9VRjAWJ-v2tzE4h-J7l63BHJmFp5bOztWnDT8tK02Rv5sFkgyK32nTsylrEiIC8EDFSriqigAzhE7Hi6d2bI7uCieWKczlyWugsoi89Q4wDyLXwsDA3hjAvLnj56Esg/s0/Unknown-5.jpeg)
Que luxo creativo! Que privilexio indubidable que gozou o artista ao que se lle dá un momento así!
Estou preto de pensar que estes felices matrimonios de estética e ética -o privilexio do xenio e non do talento- son acontecementos tan pouco frecuentes que a historia dubida á hora de nomealos e os críticos á hora de xulgalos.
Alí a razón mestúrase coa intuición, nunha orde que parece escapar da vida e da morte, do futuro e do pasado.
Apoteose dunha técnica, síntese dunha idea, plena plasmación do mito.
Na obra de Yves Klein a linguaxe do lume sitúase na encrucillada destas tres coordenadas axiais.
Ese é o segredo da súa calidade incomparable, verdadeiro máis aló da verdade, fermoso máis alá da beleza.
Apoteose dunha técnica, síntese dunha idea, plena plasmación do mito.
Na obra de Yves Klein a linguaxe do lume sitúase na encrucillada destas tres coordenadas axiais.
Ese é o segredo da súa calidade incomparable, verdadeiro máis aló da verdade, fermoso máis alá da beleza.
Pierre Restany (París, febreiro de 1963).
Muy completo. Gracias Darío.
ResponderEliminarA Ives Klein non o coñecia e claro, e moi importante o directo a hora de apreciar unha obra, creo eu. A Novoa sí o coñezo, e mais nunha Bienal en Pontevedra non puden evitar meter o dedo na pintura, o cal, me costou un rapapolvo por parte do guardia de seguridad. A min Novoa encantame, transmiteme moita paz. E certo que si conectan os dous pintores en canto a texturas, en algunhas das suas obras, na sensación, de materiales combustionados.
ResponderEliminarGRAZAS, SON ARTISTAS QUE CONSIGUEN TRABALLAR CO FOGO DE UNHA MANEIRA BIDIMENSIONAL
ResponderEliminar