Federico Ribas Montenegro (Bouzas, 1890- Madrid, 1952) foi un importante artista gráfico do primeiro terzo do século XX . Os seus anuncios e carteis para as campañas publicitarias da industria de perfumería Gal, realizados a partir de 1916, sentaron as bases da publicidade española.
Como
debuxante deu a coñecer as súas ilustracións nas publicacións Blanco e
Negro, A Esfera, Bo Humor, Aire Libre, Lecturas e Crónica. En Buenos
Aires realizou durante os anos corenta as adaptacións gráficas do
Quixote (1946) e da illa do tesouro (1947). Ilustrou tamén Botafuego « chauffeur» (1921) da condesa de Baillehache, A terra de todos (1922) de Blasco Ibáñez, O home e os animais (1948) de ConstancioC. Vigil, entre outros. Facemos
un breve e moi superficial achegamento á súa figura dende este post do
blog porque este venres ás sete horas na Hemeroteca da man de Alfonso
Oliveira e Jose Luis Mateo mergullarémonos xa a fondo no seu traballo
nunha conferencia onde se tratarán os seguintes temas:
A
PRESENZA INVISIBLE
– Frascos de Perfume Art Nouveau e Art Decó – Colección
Afonso Oliveira
FREDERICO
RIBAS
e o seu traballo coa Perfumería
Gal
A continuación un fragmento do interesante artículo de E. Quintas- Froufe(2012): “A evolución da comunicación publicitaria na preguerra: Análise da obra gráfica de Federico Ribas para Perfumería Gal (1916-1936)”, en Revista Latina de Comunicación Social, 67. A Lagoa (Tenerife): Universidade da Lagoa, páxinas 439 a 469. DOI: 10.4185/RLCS-2012-963:
" O target ao que se dirixen estes anuncios é principalmente feminino cunha representatividade do 75% (490 pezas) das mensaxes analizadas, o 18% (114 anuncios) diríxense a ambos os xéneros mentres que un pouco representativo 5% está enfocado ao sexo masculino como potencial comprador do produto. O público infantil constituía tamén un obxectivo prioritario ao que se chegaba a través da figura materna ou da doncela como responsables do aseo dos menores. Normalmente, naqueles anuncios que se centran na representación de figuras infantís, a ilustración é tratada con un toque de inxenuidade. A caracterización de os nenos frecuentemente consistía na representación de inocentes e ben nutridos bebés que gozan do seu baño ou xogan con pompas de xabón, ou pola contra, infantes que choran desconsoladamente porque demandan ser aseados co mencionado xabón ( fig. 13). Dende o punto de vista iconográfico, Ribas prefire centrar a atención nunha única figura central (77%, 496 pezas) mentres que os anuncios que presentan dúas figuras supoñen tan só o 15% (93 pezas publicitarias).
Nos anuncios de Heno de Pravia, a muller é clave tanto como potencial compradora como potencial usuaria e por iso, as ilustracións representan a a tipoloxía de consumidora obxectivo. Non en balde, os anuncios están protagonizados por unha única figura feminina no 61% dos anuncios de Heno de Pravia (392 pezas), pola representación dun só home no 9% dos casos (54pezas), por unha figura infantil en 46 anuncios (7%) e por unha parella de adultos de distinto sexo en 40 pezas (6%). Nunha proporción inferior a 6%, áchanse anuncios protagonizados por grupos de ambos os sexos, polo
produto, etc.
Os encadres escollidos por Ribas para representar a figura humana son, principalmente, o corpo enteiro (36%, 219 pezas), o encadre que abarca un plano medio da figura feminina (27%, 166 anuncios) seguido de a representación do rostro (16%, 98) ylas mans femininas (8%, 50 anuncios). O feito de que estes anuncios incidisen en mostrar maioritariamente o corpo feminino en conxunto débese en parte a que por entón, o xabón era un produto destinado á hixiene corporal tanto masculina como feminina, aínda que hoyen día, estea relegado á súa aplicación nas mans ou no rostro. Con todo, Ribas tende a insinuar a nudez do corpo feminino representando a mulleres envoltas en toallas case transparentes que permiten observar os seus glúteos( fig. 14).
Debido á natureza de este produto hixiénico, Ribas ilustraba reiteradamente mans femininas ( fig. 15) en múltiples posicións demostrando un gran interese pola fragmentación: mans en pleno uso do produto, secándose tras utilizalo, tocando instrumentos musicais como o violín ou o piano, collendo a man dun home en pleno baile, enfundadas en luvas, xogando ás cartas, etc. Noutros anuncios que responden á denominada publicidade de designación ( Péninou, 1972: 110), o uso de este motivo iconográfico ten unicamente unha intención mostrativa pois a man sinala con o dedo índice ao produto.(...) Fronte a estas actitudes caracterizadas pola inactividade,o 7% (43 anuncios) presentabaa
as figuras centrais realizando algún tipo de deporte pois a práctica de
exercicio físico era unha característica propia de a “muller
moderna”, tal como afirmábase en as propias mensaxes
publicitarias. "
«Auga de colonia anella. Gal»
Reprodución fotomecánica, 335 x 255 mm
. Ilustración en: A Esfera, 1914. Nalgúns anuncios desta época Federico Ribas amosa á muller nun espazo de intimidade. Ábrenos as portas do seu baño, o seu tocador ou o seu dormitorio, espazo onde terá lugar o uso dos produtos publicitados.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
¡Anímate a participar cos teus comentarios!