Ouka Leele, era unha amiga que acompañaba con humanidade, comprensión e empatía.
Barbara cría na maxia da existencia.
Todo ao seu ao redor tiña un significado e un porqué, que atopaba na súa vida, nos amigos, nas persoas, na natureza que a rodeaba… esa maxia era o que fotografaba: non o que vía, senón o que sentía.
Pintando as súas fotografías, transformaba a realidade… que, como sabemos, algunhas veces esquívanos o seu feitizo, para ensinarnos a súa forma de ver o mundo, transportándonos a un mundo de fantasía, emoción e de misterio.
Hoxe, Barbara vólvenos ensinar a realidade de cor.
Qué tristeza le quedaba mucho por hacer todavía.
ResponderEliminarQue suerte tuviste al conocer a una persona tan especial. No me estrada que presumas de ello
ResponderEliminarQue suerte tuviste al conocer a una persona tan especial. No me extraña que presumas de ello
ResponderEliminar