Meissen, unha pequena cidade fortificada á beira do río Elba, foi o escenario dunha das maiores aventuras artísticas de Occidente: o descubrimento da porcelana. Desexada ardentemente polos gobernantes da época e cobizada por toda a nobreza, a porcelana chinesa foi o foco dun intenso interese. A pesar do seu alto custo, a elite europea estaba desesperada por obtela.
Un desexo apremiante de resolver o misterio da súa produción fíxose sentir cada vez máis no noso continente, especialmente en Alemaña. A principios do século XVIII, mil anos despois de China, os europeos finalmente lograron descubrir o segredo deste material precioso, translúcido, inmaculado, resistente ao raiado polo aceiro e que posúe un aura incomparable.
Augusto II, coñecido como Augusto o Forte (1670-1733), Elector de Saxonia e Rei de Polonia, reinou sobre unha das terras máis desenvolvidas artística e economicamente: O Sacro Imperio Romano. En 1700 comezou a coleccionar porcelana oriental e soñou con producir este «ouro branco» dentro do seu propio territorio. Desexaba acougar a súa propia «tolemia», aumentar o seu prestixio persoal e tamén por razóns comerciais, coa intención de atraer investimentos ao corazón mesmo do seu reino.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
¡Anímate a participar cos teus comentarios!