martes, 26 de maio de 2020

As Bibliotecas da Antigüidade VI. A Biblioteca Imperial de Constantinopla [BIBLIOTECA]


A Biblioteca Imperial de Constantinopla foi a última das grandes bibliotecas do mundo antigo. Tras a fundación de Constantinopla no ano 330 d. C., Constantino I quixo reunir unha colección de libros digna dunha nova capital. Dábase a circunstancia de que a maior parte dos textos clásicos que se gardaban na cidade estaban escritos en papiro, un material difícil de preservar. Constantino o Grande decidiu que eses clásicos tiñan que ser copiados en pergamiños, moito máis resistentes.  Esta tarefa foi continuada polos seus fillos Constantino II e Constancio II, este último crea a biblioteca imperial.

Constancio II

No scriptorium da biblioteca confiouse aos escribas o arduo proceso de copiar os volumes dos rolos de papiro a materiais máis estables como o pergamiño. Crese que o home encargado dos escribas foi un filósofo pagán, chamado Themistius, que comezou a traballar na supervisión da biblioteca. 
O emperador Valente, cara a 372 d. C., continuou os esforzos do seu predecesor Constancio II, empregando catro calígrafos gregos e tres latinos. É por iso que a maioría dos textos clásicos gregos que se coñecen chegaron a nós a través das copias bizantinas orixinarias da Biblioteca Imperial de Constantinopla.
Algúns historiadores opinan que a Biblioteca Imperial puido albergar ata 120.000 volumes manuscritos, algúns dos cales quizais procedesen da antiga Biblioteca de Alexandría, rescatados do lume que a destruíu. Cando Bizancio se converteu na nova capital do Imperio Romano baixo o nome de Constantinopla durante o reinado de Constantino o Grande, a biblioteca de Alexandría, que xa estaba en descomposición, sería "desposuída" de valiosos manuscritos que foron levados á nova capital. 
De forma similar á Biblioteca de Alexandría, a historia da destrución da Biblioteca Imperial de Constantinopla está envolvida no misterio. Segundo algunhas fontes, a maior parte, ou mesmo a totalidade, dos volumes que formaban parte dela, foron destruídos nun incendio no ano 477 d. C.


As crónicas informan de incendios posteriores que provocaron unha deterioración aínda maior da colección ao longo do milenio no que a biblioteca permaneceu en pé. De forma similar, algúns historiadores suxeriron, sen proba documental algunha, que parte da colección que se atopaba no interior da biblioteca foi adquirida máis tarde por Carlomagno, no século VIII. Aínda que o máis probable é que as obras que deron pé a un renacemento cultural nos séculos VIII e IX na corte de Carlomagno non proviñesen da biblioteca imperial senón que tivesen a súa orixe en copias realizadas na Biblioteca de Aquisgrán.
En 1202-1204 volveu ser destruída e arrasada durante o saqueo de francos e venecianos na Cuarta Cruzada. Finalmente, desapareceu en 1453 tras a caída de Constantinopla en mans turcas. Pouco se sabe do destino dos libros tras a anexión otomá, moitos dos seus volumes perdéronse e outros tantos foron destruídos.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

¡Anímate a participar cos teus comentarios!