Observar, conectar, celebrar [SERIGRAFÍA]

Nun anterior post vimos o que supuxo Corita Kent como artista, serígrafa e activista. A súa figura non revolucionou só a arte da serigrafía senón tamén o das pedagoxías artísticas. Hoxe centrarémonos nos seus novidosos métodos nas ensinanzas de arte e no desenvolvemento da creatividade. Escribiu o xa famoso Decálogo de regras de estudantes e mestres en 1968, que foi popularizado por John Cage.

PRIMEIRA: Atopa un lugar da túa confianza e trata despois de confiar nel por un tempo.
SEGUNDA: Obrigacións xerais dun estudante: Extraer todo do seu mestre; extraer todo dos seus compañeiros de estudos.
TERCEIRA: Obrigacións xerais dun mestre: Extraer todo dos seus estudantes.
CUARTA: Considera todo un experimento.
QUINTA: Ser autodisciplinado: isto significa atopar a alguén sabio ou intelixente e elixir seguilo. Ser disciplinado é seguir o bo camiño. Ser autodisciplinado é seguir un camiño mellor.
SEXTA: Nada é un erro. Non tes que gañar nin perder, só facer.
SEPTIMA: A única regra é o traballo. Se traballas chegarás a algo. Son as persoas que fan todo o traballo constantemente as que finalmente conseguen as cousas.
OITAVA: Non trates de crear e analizar ao mesmo tempo. Son procesos diferentes.
NOVENA: Sé feliz sempre que poidas. Goza de ti mesmo. É máis fácil do que pensas.
DÉCIMA: Estamos a romper todas as regras. Incluso as nosas propias regras. E como o facemos? Deixando moito espazo para a incerteza.
SUXESTIÓNS EXTRA: Sempre estar ao redor. Ven ou ve a todo. Ve sempre a clases. Le todo o que caia nas túas mans. Mira películas atentamente, a miúdo. Gárdao todo. Podería ser útil ao final.

Artista pop, activista, educadora e monxa, colega de figuras como Charles e Ray Eames, John Cage, Saul Bass ou Alfred Hitchock e admiradora de Andy Warhol, Sister Corita tróuxonos toda unha revolución na propia noción de “creatividade”, que consistía en buscar ao artista que todos levamos dentro e entregarse á observación atenta, ao xogo e á celebración. En 1979, tras revolucionar as aulas de arte do Immaculate Heart College de Los Ángeles, Sister Corita pediu a Jan Steward, amiga e antiga alumna súa, que escribisen xuntas un libro no que recoller e transmitir os seus ensinos. A editorial Gustavo Gili vén de publicar o libro Observar, conectar, celebrar. Las enseñanzas sobre creatividad de Sister Corita. Un libro de Corita Kent e Jan Steward.

O "descubridor", aparato para repensar novas miradas

Aqueles primeiros traballos, que nun principio foran adoptados pola Igrexa como orixinais e novos, pasan a ser repudiados por provocadores. Todo isto cansa a unha muller de carácter positivo e aberto. En 1968, Kent decide coller un ano sabático, retirarse a Cape Cod (Masachussetts) e volver ser “ Frannie”, como a chamaban cando era pequena. Uns meses para refrescarse e volver ao ensino cos ánimos acougados. Ese tempo de reflexión sérvelle para producir, centrarse en si mesma e atopar novas formas de expresión. Fragmento de cachettemagazine:  sister- corita-a-arte-en-unha-caixa-de-cereais/


 En 1966 o xornal Los Angeles Times elixiuna como unha das nove mulleres do ano, e no 67 é portada da revista Newsweek. En 1968 abandona a orde relixiosa para adicarse por enteiro á súa obra artística. Hoxe a súa obra está en diversos museos e institucións coma o MOMA e o Metropolitan de Nova York entre outros. Ao final da súa vida, enferma de cáncer, pediu aos seus amigos que fixesen unha celebración, non un funeral.

Podedes escoitar aquí a María Serrano (editorial Gustavo Gili) falando sobre o tema: Podcast sobre Corita Kent e a pedagoxía da arte 

Corita Art Center