Explorando A Condición Humana II [CERÁMICA]

Os personaxes das esculturas de Tip Toland son criaturas fráxiles que se atopan ao final da idade adulta ou ao comezo da infancia. Esas etapas da vida teñen unha certa vulnerabilidade, illamento e inocencia en común. Toland tenta demostrar o declive que precede á morte, e a maior separación dos outros que trae consigo. As súas expresións non están comprometidas e transmiten unha sensación de profundo desapego psicolóxico, que é triste e enigmático, así como polo proceso de envellecemento natural. A profunda e inevitable soidade que envolve o comezo e o final da vida. Mentres explora a idade e o envellecemento, o traballo de Toland tenta dar voz aos estados internos psicolóxicos e espirituais do ser. O que é de importancia primordial para ela é que as figuras conteñen aspectos particulares da humanidade, que reflicten ao espectador. A artista busca a fraxilidade e o aspecto transitorio da humanidade. Esa é unha razón para elixir suxeitos moi vellos ou moi novos: Ambos retratan tanto a inocencia como a complexidade. Aínda que os seus suxeitos ás veces son autorretratos, están destinados a transmitir verdades universais sobre a humanidade, a sociedade e o eu. Para este fin Toland válese de modelados principalmente en gres, que resolve cromaticamente non só por procedementos cerámicos senón que recorre a acabados nos que utiliza pastel, acrílicos ou ceras, así como cabelos naturais e sintéticos.