mércores, 1 de abril de 2020

Mulleres escultoras: Os obradoiros do silencio. (parte 2) Properzia di Rossi [TALLA E ESCULTURA]

Properzia di Rossi


Properzia di Rossi naceu en 1490 en Bolonia, Italia, foi a primera escultora renacentista da historia. Filla dun notario comenzou a una edade temprana  a súa formación artística no obradoiro do artista gravador Marcoantonio Raimondi onde se especializou na técnica do baixo relevo. A súa pertenencia a unha familia noble permitiulle estudar naUniversidade, algo inusual para a época,  a Universidade de Bolonia permitía estudiar arte as mulleres.




Destaca polo seu enorme talento. As súas primeiras obras son pequenas miniaturas. Tallaba ósos de albaricoque, nos que esculpía en baixo relevo, nún deles esculpiu os doce apóstoles, que engarzaba en colgantes; pero a peza que fixo con ista técnica foi a representación da pasión de Cristo.  Istas pezas eran moi solicitadas pola alta sociedade boloñesa, polo que recibía numerosos encargos. 

Óso de cerdeira tallado

Será a partir de 1520 cando comence a recibir encargos públicos. O primero deles foi o altar maior da igresa de Santa María del Baraccano, despois chegarían outros encargos como a reconstrucción da igresa de San Petronio en Bolonia, onde esculpiu tres sibilas, dous arcánxeles e dos baixorelevos, "a visita da reina de Saba a Salomón" e "José y la mujer de Putifar" que na actualidade expone no Museo de San Petronio. Esta obra é a primera documentada e asinada coma a primeira feita por unha muller situándoa á mesma altura cas feitas polos escultores máis célebres do momento.


Anunciación, museo cívico medieval de Bolonia

Properzia foi una muller culta (ademáis da súa formación artística tiña estudos de ciencia e arquitectura), valente e fermosa. Estivo casada, entrou no mundo artístico da man do seu marido, único modo co que as mulleres podían acceder a ese ambiente. Os seis compañeiros homes puséronllo moi poco doado , envidiaban o seu traballo; era admirada e criticada.

Giorgio Vasari, inclúe na segunda edición do seu Vite, publicada en 1568, un retrato de Properzia, con texto encomiando a súa traxectoria e elaborada técnica.


Xosé e a muller de Putifar, Museo San Petronio, Bolonia

Propezia di Rossi morreu en 1530 os corenta anos, alexada da escultura e a dedicación as artes, según contan por un amor non correspondido.
Properizzia non é só a primera escultora renacentista, tamén é a primeira muller artista do Renacemento e a primera muller que esculpe corpos desnudos en alegorías mitolóxicas.

bibliografía
Mujeres artistas olvidadas
Diccionario biográfico universal de mujeres célebre

11 comentarios:

  1. Respostas
    1. Xenial que che parecera interesante, son artistas descoñecidas cunha calidad extraordinaria na súa obra, e vidas que darían dogo para una serie de Netflix

      Eliminar
  2. Impresionante su destreza con huesos de cereza pero también su disciplina por que de otra forma no es comprensible tanto detalle y arte en un mundo donde ser mujer no era fácil.
    Gracias por mostrarnosla una precursora sin duda.
    Raquel

    ResponderEliminar
  3. Ben polo "Obradoiro do Silencio"!
    Incitou a miña curiosidade por coñocer máis destas artistas ou mellor dito, máis da época na que desenvolveron a sua obra. Ainda que pertenceron a familias privelexiadas e seus obradoiros servían a corte ou iglesia, foi importante que estas mulleres, mailas ideas de sumisión as que estaban fortemente sometidas, acadasen que lles deixasen estudar e recoñoceran a sua capacidade creativa.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Por desgraza moi pocas deixaron constancia da súa obra, a maior parte delas non firmaban as obras, traballaban para escultores e quedaban relegadas nun segundo plano coma axudantes, e eran contadas as que podían adquirir una formación académica.

      Eliminar
  4. Respostas
    1. Preciosa y desconocida la obra de Propercia Rossi, llena de sensibilidad y belleza, como no podía ser de otra forma.
      Porque, quién duda de las cualidades artísticas e intelectuales de la mujer? Quien lo haga será por motivos poco confesables.
      De todas formas no es válido juzgar los tiempos pretéritos con la óptica actual. Hemos de pensar dos cosas:la sociedad del Cuatrocento y del Cincocento no tiene nada que ver con la sociedad actual. La nobleza minoritaria en el conjunto de la población, e influenciada por el descubrimiento de la cultura clásica grecorromana, promovía que sus hijas recibiese la misma educación literaria y filosófica que era dada a los muchachos. Aunque luego los foros les estaban prohibidos.
      De las pocas mujeres que tenían acceso a esta formación, no todas eran genios ni artistas, de ahí que las pocas que pudiera haber pasarán inadvertidas.
      Por otra parte el rol de la mujer era completamente distinto al que conocemos. El ideal femenino era el de la Donna Angelicata, mujer angelical y adorable, con unos cometidos muy claros.
      Aún así descubrimos mujeres como Costanza da Verano, Verónica Gambara, o Isotta Nogarola humanista y escritora que por su notoriedad desencadenó la envidia no sólo de los hombres sino también de las mujeres, que hicieron que renunciará a la vida pública.
      Así pues, hemos de tener en cuenta que las personas son fruto de las circunstancias culturales e históricas de cada época.
      Hoy descubrimos a Propercia di Rossi, mujer que si no fue debidamente valorada en su momento, sí ha dejado su huella para que la admiremos hoy.

      Eliminar
    2. Gracias Emilia por tus sabia aportación a esta entrada. Está claro que no estamos en el contexto del Renacimiento; pero no cabe duda que muchas mujeres quedaron silenciadas en la historia simplemente por el hecho de serlo, ya que a la mayoría no se les permitía firmar sus obras, pero el paso del tiempo tampoco les hizo justicia; es en la actualidad cuando se está reivindicando su lugar, porque ¿cuántas mujeres artistas aparecen en los libros de texto?, ¿cuántas forman parte del currículum?

      Eliminar
  5. Vaia, me temo que alguien se ha confundido con mi comentario o yo me he explicado de pena. Cuando opine para nada comparaba la epoca de renacimiento ni otra con la actual, lo siento, no hay tal y por el contrario, para mi incluso cobra más valor, pero mucho más, las aportaciones de aquellas mujeres fuesen del estrato social que fuesen, que la actualidad. De todos modos, esta buena la confusión,ha servido para que aporteis más datos.
    Grazas
    Aurora

    ResponderEliminar

¡Anímate a participar cos teus comentarios!